Mijn pad, voelt pas als het mijne sinds ik me niet meer hierop laat voortduwen door mensen en situaties uit het verleden. Gaandeweg besefte ik al ‘stappend’ dat ik iets wil met het thema rouw en (levend) verlies. Dit speelt de laatste jaren in veel werk- en privésituaties.

Ervaringen die ik zelf heb met verlies, maken misschien ook wel dat ik gevoeliger ben voor deze onderstroom binnen organisaties en bij individuen. Zichtbaar is het hoge ziekteverzuim binnen veel sectoren. Hiervan heeft een groot deel te maken met (chronische) stress, burn-out, verlieservaring en of er mentaal doorheen zitten.

Persoonlijk verlies

Persoonlijk verlies heb ik ruim dertig jaar geleden ervaren doordat ik van mijn vader en zus binnen drie jaar afscheid heb moeten nemen, na een afschuwelijk ziekbed op een voor hun te jonge leeftijd. Levend verlies ervaar ik door de wond van een niet vervulde kinderwens en door dierbaren om me heen die onomkeerbaar ziek zijn. Op werkgebied (ik heb tot 2001 diverse functies gehad in de ziekenhuiswereld), deed het mij erg veel pijn dat ik vlak voor de millenniumwisseling na ruim 22 jaar van de een op de andere dag zonder werk zat. Mijn baan paste niet meer binnen de veranderende organisatiestructuur van het ziekenhuis. Ik deed als het ware ‘het licht uit’, omdat ik de laatste was van ons team. In een sterfhuisconstructie functioneren is best heftig en vooral wanneer dit zonder begeleiding gebeurt.

Leerproces

Al dat verdriet en pijn heeft me ook veel mooie en bijzondere ervaringen gebracht en ik heb er enorm veel van geleerd. Vooral ook dat het wegstoppen van verdriet en maar gewoon doorgaan in de waan van de dag, niet heilzaam is voor de langere termijn. Ik ben mezelf erg tegengekomen en kreeg door mijn doorgaan met doorgaan gedrag lichamelijke klachten op de koop toe.

Wat hielp mij?

Therapie was voor mij destijds de oplossing en hier kreeg ik onder meer alle ruimte om te rouwen over mijn (levend) verlies. Dat was hard ‘werken’ en ik was enorm dankbaar dat ik hierin werd begeleid. Gaandeweg leerde ik hoe ik door in verbinding te zijn met mezelf, ik echt in contact kon zijn met anderen. Kwetsbaarheid is iets waar ik niet meer bang voor ben.

Doorléven van tegenslag

Het proces van het doorléven van verdriet is voor ieder van ons verschillend. Elk mens draagt zijn eigen ‘wijsheid’ in zich en die is de beste raadgever. Ik heb al zoveel situaties gezien en gehoord waar dat opging. Onbewust blijft iemand het pad volgen vanuit het goedbedoelde advies van een ander; afdwalend van zijn eigen, unieke pad. Net zoals ik dat deed.

Jouw pad

Laat jouw pad het jouwe zijn. Het is veel fijner leven en samenwerken wanneer je meer plezier hebt, energiek bent, je kan benoemen wat je lastig vindt, samen naar oplossingen te zoeken en de ongewenste situatie aan te pakken in plaats van ziek te worden en je terug te trekken. Ruimte krijgen en geven aan verdrietige omstandigheden, die nu eenmaal inherent zijn aan leven en werken.

Toepassing

Ik wil heel graag individuen en groepen begeleiden die tegenslag ervaren, te maken hebben met langdurig stress of (levend) verlies. Ik kan zowel preventief met je aan de slag om te voorkomen dat je uitvalt en of je begeleiden in het proces naar (mentaal) herstel.